Neriman Hikmet (1912-1987); şiir, hikâye ve roman türünde eserler yayımlamış, Suat Derviş’in yanında yer alarak gazetecilik yapmış, Yeni Edebiyat dergisinin yöneticiliğini üstlenmiş, aktivist kimliğiyle öne çıkarak dönemin sol hareketi içerisinde yer almış ve fakat günümüzde unutulmuş, eserleri yok sayılarak görmezden gelinmiş bir yazardır. Türk edebiyatında köye ve köylünün sorunlarına odaklanan romanlar -Cumhuriyet’ten önce de sonra da- genellikle erkek yazarların kaleminden çıkmışken Köyün Dulları romanı 1940’larda bir kadın yazarın köyü ve köyde yaşayan kadınların sorunlarını realist bir bakışla ele alması bakımından önem arz etmektedir. Köyün Dulları, Cıvgalı köyünde yaşayan kadınların ataerkil toplum içerisinde var olma mücadelesine odaklanır. Neriman Hikmet; Elif ve Elif’in annesi Fadime karakteri üzerinden namus kavramının ataerkil toplumdaki anlamını sorgularken kadınların taşrada zorluklar içerisinde geçen hayatını da gerçekçi bir bakışla yansıtır. Dolayısıyla Elif’in gelenek ve göreneklerle kadını tahakküm altına alan ataerkil sistem içerisinde ayakta durabilme çabasını anlamlandırabilmek için eserin feminist bir bakışla incelenmesi gerekmektedir. Bu yazıda Neriman Hikmet’in Köyün Dulları romanında kadın kimliğini ele alınışı incelenecek, kadını nesneleştiren ve ötekileştiren ataerkil sistemin kadına uyguladığı tahakkümün boyutları ortaya konarak kadın karakterlerin bu tahakküm altında var olma biçimleri irdelenecektir. Ayrıca Köyün Dulları ekseninde dönemin edebiyat kanonu tarafından göz ardı edilmiş olan bu yazarın romancılığı da değerlendirilerek eserin köy romanları içerisindeki yeri belirlenecektir.