Diyafram, göğüs ve karın boşluklarını ayıran, solunumu destekleyen kas-deri yapısıdır. Diyafram hernisi, bu yapıda oluşan kusur nedeniyle karın organlarının göğüs boşluğuna geçmesiyle ortaya çıkar ve solunum yetmezliği ile organ sıkışması riski taşır. Konjenital (özellikle PPDH) veya travmaya bağlı edinsel olabilir. Travmatik herniler genellikle trafik kazası, düşme veya çarpma sonrası gelişir. Klinik bulgular arasında dispne, taşikardi, siyanoz, kolaps, kusma ve karın içeriğinin palpe edilememesi yer alır. Kronik olgularda iştahsızlık, letarji ve kilo kaybı görülür. Tanı, travma öyküsü, fizik muayene ve görüntüleme yöntemleriyle konur. Radyografi temel tanı aracıdır; diyafram çizgisinin kaybı, toraksta gaz birikimi ve organ göçü gibi bulgular karakteristiktir. Kontrastlı radyografi ve ultrasonografi tanıyı destekleyebilir. Cerrahi tedaviyle yüksek sağkalım oranları bildirilmiştir. Diyafram hernisi, genellikle travma sonrası gelişen ve cerrahi müdahale gerektiren ciddi bir klinik durumdur. Tanıda bilgisayarlı tomografi (BT), radyografi ve ultrasonografi kullanılır; karaciğer herniasyonu gibi durumlar tanıyı zorlaştırabilir. Tedavi öncesi hayvanın stabilizasyonu, sıvı desteği, oksijen uygulaması ve gerekirse antibiyotik ile steroid premedikasyonu önemlidir. Cerrahi yaklaşım hastanın durumuna göre değişir; genellikle ventral orta hat laparotomi tercih edilir. Anestezi sırasında pozitif basınçlı ventilasyon uygulanmalı, yüksek basınçlardan kaçınılmalıdır. Diyafram defekti basit sürekli dikişlerle kapatılır, gerekirse göğüs tüpü yerleştirilir. Postoperatif dönemde hipoventilasyon, pulmoner ödem ve ağrı kontrolü dikkatle izlenmelidir. Komplikasyonlar hastaların yaklaşık %50’sinde görülür; pnömotoraks, plevral efüzyon, kardiyak disritmi ve gastrointestinal sorunlar en sık bildirilenler arasındadır.