Bu bölümde, Güney Kore popüler kültürünün yükselişi, klasik sert güç odaklı yaklaşımların ötesine geçen dijital yumuşak güç dinamikleri bağlamında incelenmektedir. Çalışma, Joseph S. Nye’ın yumuşak güç kavramsallaştırmasını ve Alexander Wendt’in sosyal inşacılığa dayalı kuramsal çerçevesini, Manuel Castells’in ağ toplumu yaklaşımıyla birlikte ele alarak, kültürel gücün dijital çağda nasıl yeniden tanımlandığını tartışmaktadır. Bu doğrultuda Hallyu, yalnızca popüler kültür ürünlerinin küresel dolaşımı değil, aynı zamanda kimlik, algı, rıza ve cazibe üretimi süreçlerini içeren çok katmanlı bir güç alanı olarak konumlandırılmaktadır.

Bölümün ilk kısmında Kore Dalgası’nın ortaya çıkışı, 1997 Asya finans krizi sonrasında yeniden yapılandırılan kültür ekonomisi, devlet destekli yaratıcı endüstri politikaları ve kültür endüstrisi mantığı çerçevesinde çözümlenmektedir. Hallyu’nun dizi, film, K-pop, kozmetik ve turizm gibi farklı sektörleri bir arada taşıyan bütünleşik bir tüketim evreni olarak işleyişi, Frankfurt Okulu’nun “kültür endüstrisi” kavramıyla ilişkilendirilmektedir.

İkinci kısımda ise yeni medya ekosisteminin Hallyu’yu küresel dijital kültüre dönüştüren başat yapı olduğu savunulmaktadır. YouTube, Netflix, X, Instagram ve TikTok gibi platformlar ile fandom topluluklarının çeviri, içerik üretimi, etiket kampanyaları ve algoritmik görünürlük süreçlerindeki rolü, dijital yumuşak gücün işleyişi açısından tartışılmaktadır. Sonuç olarak çalışma, Kore popüler kültürünün, kültür endüstrisi, devlet politikaları, platform ekonomileri ve kullanıcı üretimli içeriklerin kesişiminde, yumuşak gücün dijital çağda nasıl inşa edildiğini anlamak için örnek bir laboratuvar alanı sunduğunu ileri sürmektedir.