Bu çalışma, “seçim” tecrübeleri ve “temsil” elde etme yönünden Kürt Hareketi örnekliğinde bir inceleme sunmaktadır. Kürt Hareketi partilerinin bugüne kadar çeşitli süreçler yaşamasına karşın “seçimler” ve “temsiliyet” konusunda demokratik siyasetin içinde kalarak oldukça ısrarcı oldukları görülmüştür. Üstelik pek çok parti kapatma, parti feshetme, parti birleştirme ve yedek partiler kurma yönüyle Türk siyasal yaşamı içerisinde Kürt Hareketi, İslamcı partiler geleneğini oluşturan Millî Görüş Hareketi’nden de ayrılan ve çeşitlenen tecrübeler sunduğu açıktır. Kaldı ki Şerif Mardin’in Türkiye’nin “merkez” tipolojisi dışında konumlandırdığı “çevre” partileri ve hareketlerinin ilk örnekleri, Türk siyasal hayatında Millî Görüş Hareketi ve Kürt Hareketi bağlamında kendine yer bulmuştur. Bununla birlikte Millî Görüş partileri de her ne kadar kapatma davaları ve siyasi yasaklara konu olsa da Kürt Hareketi partileri gibi yerel ve genelde geniş çaplı tutuklamalara ve kayyımlara uzanan daha sert ve geniş müdahalelerle karşılaştığı söylenemez. Diğer yandan Kürt Hareketi’nin üç hususta ısrarcı olduğu görülmüştür: partileşme, siyasal katılma (seçimler) ve siyasal temsil elde etme (temsiliyet). Bu üç unsur ise demokratik siyasal rejimlerde demokratik bir temsil mücadelesinin temel araçlarını ve alanını oluşturmaktadır. İşte bu çalışma, Kürt Hareketi’nin yaklaşık 40 yıllık bir döneminin yerelde ve geneldeki “seçim ve temsil” serencamını açıklamaktadır.