Günümüzde, toplumumuzun birçok kesimine dokunan ve özellikle de hassas bir konu olan özel gereksinimli çocukların eğitim hizmetlerine erişimindeki zorluklar, üzerine titizlikle düşünülmesi ve çözüm üretilmesi gereken bir alan olarak karşımıza çıkmaktadır. Özel gereksinimli çocuklar, toplumumuzun en değerli varlıkları arasında yer alır. Ancak, sağlık ihtiyaçları, özellikle özel bakım gerektiren durumlarda genellikle standart hizmetlere uyum sağlamakta zorlanan özel gereksinimli çocuklar için karmaşık bir yapıya sahiptir. Bu uyum aşamasında yapılan araştırmalarla ve faydalı olması açısından bütüncül izlem modeli karşımıza çıkmaktadır. Bütüncül izlem modeli kavramı ilk olarak 1960’larda kronik hastalıkları olan çocukların izlemini yapan çocuk hekimleri arasında ortaya çıkmıştır.4 Amerikan Pediatri Akademisi (AAP) tarafından 1967 yılında kurulan “pediatri uygulamaları” komisyonunun yayınladığı raporda, özel gereksinimleri olan çocukların sıklıkla birbirinden bağımsız çalışan farklı hekimler tarafından izlendiği, izlemi yapan hekimler arasındaki işbirliği ve iletişim eksikliğinin çocuklara verilen hizmetlerde tekrarlamalar ve aksamalar yarattığı bildirilmiştir. yılında bu AAP Kurulu tarafından bir kitapta yayınlanmıştır.5 Amerikan Pediatri Akademisi bütüncül izlem modeli çalışma Grubu 1992’de kurulmuştur ve 1992’de yayınladıkları bildiride, gelişimsel riskleri ve özel gereksinimleri olan çocuklara sağlık hizmeti veren tüm çocuk hekimlerinin Bütüncül İzlem Modelini uygulamalarına yerleştirmeleri istenmiştir. Bütüncül izlem modeli uygulamaları sağlık bakımında her çocuğunda daha çabuk mobilize olmasını da sağlayarak hem kendilerinin hem de ailelerin yaşam kalitelerini de arttırdığı literatürde belirtilmektedir. Bu da bütüncül izlem modelinin önemini oluşturmaktadır. Bu çalışmanın amacı özel sağlık bakımına ihtiyaç duyan özel gereksinimli çocukların genel olarak karşılaştığı problemler ve bütüncül izlem modeli ile ele alınarak daha kaliteli sağlık hizmetleri alınmasını sağlamaktır.