1980’li yıllardan itibaren tüm dünyada etkisini gösteren yeni kamu yönetimi anlayışı devlet toplum ilişkilerinde yeni bir aşama olarak kabul edilen yönetişim modeline evrilmiştir. Bugün gelinen noktada yönetişim modelinin getirdiği yönetim anlayışında, devlet ile birlikte, özel sektör, sivil toplum kuruluşları ve bireylerin karar mekanizmalarına dahil edilerek ortak bir akılla toplumsal sorunlara çözüm üretilmeye çalışılmaktadır. Devlet tarafından üretilen politika süreçlerinde tüm aktörlerin katılımını en önemli unsur olarak savunan yönetişim paradigması demokrasinin temsil gücünü yerelden merkeze kadar arttıran bir rol oynamaktadır. Yönetişim paradigmasıyla devletin tek hâkim güç olmaktan çıkarılarak koordinatör rolü ön plana çıkarılmış, yatay ağ temelli yapısı, kaynakları yönlendirmesi, toplumdaki paydaşları idari süreçlere dahil ederek daha etkin ve faydalı hale getirmesi gibi özellikleri ile ülkenin sahip olduğu siyasal ve ekonomik gücü daha yaygın bir hale getirdiği gözlemlenmiştir. Yönetişim anlayışı, merkez-yerel ilişkilerinde görevlerin, yetki ve kaynakların paylaşımında paydaşların sorumluluğunu destekleyerek demokratik ve kapsayıcı yönetim yaklaşımıyla kamu hizmetlerinde kalite artışı, toplumsal uzlaşı, hesap verebilirliğin güçlenmesi gibi avantajlar vatandaş memnuniyetini arttırmaktadır. Aynı zamanda karar alma sürecinde aşağıdan yukarıya etki edecek sistemleri ve vatandaşların katılımını sağlayan mekanizmaları öngörmektedir. Bu minvalde çalışmamızın temel amacı yönetişim paradigmasının ortaya çıkış nedenleri ve kamu yönetiminde neden gerekli hale geldiği, temel özellikleri ve savunduğu ilkeleri ve bu yeni modelin kamu yönetimine dahil ettiği aktörlerin hareket alanları, rolleri detaylı bir şekilde ele alınacaktır. Aynı zamanda Türkiye'den ve dünyadan örneklerle yönetişimin pratikte nasıl uygulandığı incelenerek, karşılaşılan fırsatları zorlukları değerlendirilecektir.