Bu bölümde, terapötik rekreasyon (TR) alanında kullanılan başlıca kavramsal modeller kuramsal temelleri, amaçları ve uygulama alanlarıyla birlikte ele alınmıştır. TR uygulamalarının bilimsel temele oturtulması, bütüncül ve kanıta dayalı bir yaklaşımla sürdürülmesi, kavramsal modellerin doğru biçimde anlaşılmasına bağlıdır. Bölümde; Serbest Zaman Becerisi Modeli, Sağlığın Korunması/Sağlığın Geliştirilmesi Modeli, TR Hizmet Sunumu ve TR Sonuçları Modelleri, Serbest Zaman ve İyi Oluş Modeli, Öz-Belirlenim ve Zevk Artırma Modeli, Yaşam Boyu Sağlığı En Üst Düzeye Çıkarma Modeli (OLH-TR) ve Serbest Zaman Yoluyla Gelişme Modeli kapsamlı biçimde açıklanmıştır. Bu modeller, bireylerin fiziksel, bilişsel, sosyal ve duygusal işlevselliklerini artırmayı; yaşam kalitesini, bağımsızlık düzeyini ve iyi oluşlarını desteklemeyi hedeflemektedir. Ayrıca bölümde, kanıta dayalı uygulamanın (KDU) terapötik rekreasyon süreçlerinde nasıl uygulanabileceğine ilişkin temel aşamalar ve Türkiye bağlamında TR eğitiminin geliştirilmesine yönelik gereklilikler tartışılmıştır. Bu çerçevede, TR modellerinin yalnızca klinik uygulamalara değil, aynı zamanda toplum temelli sağlık ve refah programlarının planlanmasına da yön verdiği vurgulanmaktadır.