Günümüz dünyasında grafik tasarım, yalnızca estetik bir üretim alanı olmaktan çıkarak teknoloji, kültür, iletişim ve insan deneyimiyle iç içe geçmiş çok katmanlı bir disiplindir. Dijital dönüşümün hızlandığı, yapay zekâ teknolojilerinin gündelik pratiklere nüfuz ettiği bu yeni çağ, tasarımcıların rolünü, sorumluluklarını ve üretim biçimlerini yeniden tanımlamaktadır. Katkı sunan tüm yazarlar, tasarımın düşünsel, estetik ve teknolojik boyutlarını bir arada ele alarak disiplinin yalnızca bugününü değil geleceğini de yorumlama imkânı sağlamaktadır. Elinizdeki bu eser, grafik tasarım alanında ortaya çıkan bu dönüşümü anlamak, tartışmak ve geleceğe dair yeni perspektifler geliştirmek için alana ilgi duyan öğrencilere, araştırmacılara ve tasarım pratiklerini anlamak isteyen tüm okuyuculara kapsamlı, eleştirel ve ilham verici bir çerçeve sunmaktadır.

Bu kapsamlı eser içerisinde altı bölüm üzerinden grafik tasarımın yapay zekâ çağındaki dönüşümünü çok yönlü bir bakışla ele almaktadır:

İlk bölümde, post-dijital çağın tasarımcı kimliğini nasıl yeniden şekillendirdiği tartışılmakta; tarihsel kırılmalar boyunca yok olmayan, aksine sürekli dönüşen tasarımcı figürünün günümüzde “kavramsal arabulucu” ve “kültürel yorumcu” kimliğine büründüğü ortaya konmaktadır.

İkinci bölüm, yapay zekâ destekli görsel üretimlerde stil ile stilizasyon arasındaki farkın altını çizerek özgünlük meselelerine odaklanmaktadır. Veri setlerinden aktarılan görsel tekrarların ötesine geçip gerçek bir yaratıcı kimlik taşıyan yapay zekâ üretimlerinin nasıl mümkün olabileceği eleştirel bir gözle değerlendirilmiştir.

Üçüncü bölümde, üretken yapay zekânın grafik tasarım eğitimindeki yeri ele alınmakta; öğrenme ortamlarında öğrencilerin yaratıcı potansiyelini destekleyen, alternatif çözümler üreten ve stüdyo uygulamalarını zenginleştiren bir araç olarak AI’ın sunduğu fırsatlar incelenmektedir.

Dördüncü bölüm, hareketli grafiklerde yapay zekâ kullanımını irdeleyerek medya ve iletişim alanlarında dönüşen iş akışlarını, üretim süreçlerini ve bu dönüşümle birlikte ortaya çıkan mesleki tartışmaları kapsamlı biçimde ele almaktadır.

Beşinci bölümde tasarım-teknoloji ilişkisi tarihsel ve kavramsal düzlemde ele alınmakta; teknolojik gelişmelerin tasarım süreçlerine olan etkisi, iş modellerindeki dönüşüm ve insan–teknoloji etkileşiminin yaratıcılığa açtığı yeni alanlar değerlendirilmektedir.

Altıncı ve son bölüm ise yapay zekânın grafik tasarım üzerindeki teorik etkisine odaklanarak insan tasarımcının vazgeçilmez rolünü, sezgi, kültürel bağlam ve anlam kurma süreçlerindeki üstünlüğünü vurgulamaktadır. Bu bölüm, tasarımın geleceğinde insan ve makine iş birliğine dayalı hibrit bir yaklaşımın kaçınılmaz olduğuna işaret etmektedir.

Bu değerli eserin ortaya çıkmasında emeği geçen tüm araştırmacılara içtenlikle teşekkür ederiz. Okuyucuların, bu çalışmanın sunduğu perspektiflerden yararlanarak kendi yaratıcı yolculuklarına yeni ışıklar katacağını ümit ediyoruz.

Keyifli ve ilham verici bir okuma dileriz.

Editörler
Doç. Dr. Nihat Altuntepe
Dr. Öğr. Üyesi Gökçin Çubukcu