Bu bölümde, yapay zekânın medya okuryazarlığı eğitimine entegrasyonu kuramsal ve eleştirel bir perspektifle ele alınmaktadır. Dijital çağın medya ortamında, verilere erişim, yorumlama, sorgulama, analiz etme ve üretme alışkanlıkları değişmiş; bu değişim, medya okuryazarlığını geleneksel tanımlarının ötesine taşımıştır. Yapay zekâ, özellikle dezenformasyonla mücadelede, verilerin kaynağını sorgulamada ve eleştirel farkındalığın artmasında önemli etkilere sahiptir. Bu sebeple, medya okuryazarlığı becerilerinin geliştirilmesi, hem dijital çağın bir gerekliliği olarak karşımıza çıkmakta hem de yapay zekâ araçlarını bilinçsiz şekilde kullanmanın doğurabileceği olumsuz sonuçlara bir siper görevi sağlayabilmektedir. Bu noktada, yapay zekâ sadece bilişimin bir aracı değil, aynı zamanda medya okuryazarlığının pedagojik amaçlarını tekrar yapılandırabilecek bir bileşen olma potansiyeline sahiptir. Bu bakış açısından yola çıkarak bu bölümde, yapay zekâ ve medya okuryazarlığına ilişkin mevcut alan yazın taranmış, yapay zekâ uygulamalarının medya okuryazarlığı eğitimini nasıl destekleyebileceğine yer verilmiştir. Bölümde öncelikle yapay zekânın tarihsel gelişimi, yapay zekâ türlerine yer verilmiş, ardından yapay zekâ ve medya okuryazarlığı kavramlarının kesişim noktaları kuramsal literatür çerçevesinde değerlendirilmiştir. Ayrıca, yapay zekâ teknolojilerinin eğitsel bağlamda kullanımıyla birlikte ortaya çıkan etik, kültürel ve politik risklere de dikkat çekilmiştir. Sonuç olarak ise, medya okuryazarlığı eğitiminde, yapay zekâya eleştirel ve etik bir perspektifle yer verilmesi gerektiği savunulmuştur.