Bu çalışma, Türkiye’de yaşayan göçmen ve mülteci çocukların özellikle okul öncesi eğitim kademesindeki uyum süreçlerini incelemekte; dünyada uygulanan çok kültürlü eğitim yaklaşımlarını, Türkiye’nin mevcut eğitim politikalarını, karşılaşılan temel sorunları ve çözüm önerilerini bütüncül bir bakış açısıyla ele almaktadır. Suriye’de 2011 yılında başlayan iç savaşın ardından Türkiye’ye yönelen yoğun göç dalgası, erken çocukluk döneminde eğitim hizmetlerinin kapsayıcılığını ve niteliğini önemli bir tartışma konusu haline getirmiştir. Okul öncesi dönem, dil becerilerinin, sosyal-duygusal gelişimin ve toplumsal uyumun temellerinin atıldığı bir evre olduğundan, göçmen ve mülteci çocukların bu dönemde eğitime erişimleri hem bireysel hem de toplumsal refah açısından kritik önem taşımaktadır. Bu kapsamda çalışma, çok kültürlülük kavramının erken çocukluk eğitimindeki yansımalarını, Avrupa ve Amerika’daki iyi uygulama örneklerini de inceleyerek Türkiye’nin bu alandaki politika ve uygulamalarını değerlendirmektedir.

Türkiye, göçle birlikte artan eğitim ihtiyacına yönelik olarak kapsayıcı politikalar geliştirmiş; okul öncesi eğitimde fırsat eşitliğini desteklemek amacıyla dil eğitimi, öğretmen farkındalığı ve aile katılımını güçlendirmeye yönelik çeşitli uygulamalar başlatmıştır. Bu süreçte mülteci ve göçmen çocukların eğitim sistemine uyumunu kolaylaştırmak için geliştirilen programlar önemli bir temel oluşturmuştur. Ancak dil farklılıkları, kültürel uyum süreçleri ve öğretmenlerin çok kültürlü eğitim konusundaki yeterlilikleri gibi alanlarda halen güçlendirmeye açık yönler bulunmaktadır. Çalışmada elde edilen bulgular, Türkiye’nin bu alandaki çabalarının uluslararası iyi örneklerle benzer doğrultuda ilerlediğini, ancak uzun vadeli başarı için çok dilli, kapsayıcı ve sürdürülebilir eğitim politikalarının önemini koruduğunu ortaya koymaktadır.