Yapısal uygulamalarda kullanılan polimerler ve polimer kompozitler, mekanik ve yapısal etkenlerin neden olduğu zorlamalara maruz kalır. Bu etkiler malzeme içerisinde mikro ve makro boyutlu çatlakların oluşmasına neden olur. Malzemenin kullanım süresini ve dayanımını önemli ölçüde etkileyen bu hasarları onarmak için biyolojik sistemlerle benzerlik gösteren kendi kendine iyileşen malzemeler geliştirilmiştir. Otonom ve otonom olmayan iyileşme mekanizmaları özellikle 2000’li yıllardan itibaren oldukça hızlı bir gelişme göstermiştir. Sektörde geniş bir kullanım alanına sahip olan termoset ve termoplastik malzemelerde de hem moleküler hem de yapısal yaklaşımlara yer verilmiştir. Bu çalışmada kendi kendine iyileşme mekanizmaları ve stratejileri açıklanmıştır.