Bu kitap bölümü 21. yüzyılda fen eğitiminin dijitalleşme, pedagojik dönüşüm ve etik boyutlar çerçevesinde nasıl yeniden yapılandığını incelemektedir. Dijital çağın gerekleri doğrultusunda bireylerin eleştirel düşünme, yaratıcılık, iletişim, iş birliği ve dijital okuryazarlık gibi çok boyutlu becerilerle donatılması gerekmektedir. Bu bağlamda yapay zekâ (YZ), artırılmış gerçeklik (AR), sanal gerçeklik (VR), robotik uygulamalar, metaverse ve uzaktan eğitim sistemleri fen öğretimini dönüştüren temel teknolojiler arasında yer almaktadır. Sanal ve artırılmış gerçeklik, soyut kavramların somutlaştırılmasını sağlarken; robotik uygulamalar disiplinler arası düşünmeyi, problem çözmeyi ve öğrencilerin motivasyonunu desteklemektedir. Uzaktan eğitimde yapay zekâ destekli sistemler bireyselleştirilmiş öğrenme yolları sunmakta öğrencilerin öğrenme süreçlerini anlık verilerle izleyerek öğretmenlere etkili müdahale fırsatları tanımaktadır. Pedagojik boyutta ise öğretmenlerin örtük teorileri (özellikle sabit ve gelişim zihniyeti) öğrencilerin akademik başarıları ve öğrenme deneyimleri üzerinde önemli etkilere sahiptir. Bu nedenle öğretmenlerin pedagojik refleksiyon ve etik duyarlılıkla donatılması gerekmektedir. Sonuç olarak geleceğin fen eğitimi teknolojik araçlarla zenginleştirilmiş, pedagojik olarak dönüştürülmüş ve etik değerlere dayalı bir yapıdadır. Bu dönüşümün sürdürülebilirliği için öğretmen eğitiminin güçlendirilmesi, dijital altyapının iyileştirilmesi ve yapay zekâ okuryazarlığının artırılması büyük önem taşımaktadır.