Yer tutucular, süt dişlerinin erken kaybı sonrasında daimi dişlerin süreceği boşluğun korunmasını amaçlayan, pediatrik diş hekimliğinde yaygın olarak kullanılan apareylerdir. Bu apareylerin uzun dönem başarısı yalnızca klinik stabilitelerine değil, aynı zamanda biyomekanik uygunluklarına da bağlıdır. Sonlu Elemanlar Analizi (Finite Element Analysis, FEA), karmaşık yapıların mekanik davranışlarını dijital ortamda simüle edebilen ileri bir mühendislik yöntemidir ve son yıllarda diş hekimliğinde de yoğun olarak kullanılmaya başlanmıştır. Yer tutucularla ilgili çalışmalarda FEA, farklı tasarım ve materyallerin stres dağılımını değerlendirme, zayıf bölgeleri belirleme ve tasarım iyileştirmelerine olanak tanıma açısından büyük avantaj sağlar. Ayrıca, dijital tarayıcılar ve üç boyutlu yazıcı teknolojilerinin gelişmesiyle birlikte FEA, bireyselleştirilmiş aparey tasarımı ve üretimi sürecinde vazgeçilmez hâle gelmiştir. Bu bölümde, yer tutucuların FEA kullanılarak değerlendirilmesine ilişkin temel kavramlar, yöntemsel yaklaşımlar, literatür bulguları ve geleceğe yönelik öngörüler ele alınmıştır. Biyomekanik analizlerin klinik verilerle entegre edilmesi sayesinde, çocuk hastalarda daha kanıta dayalı ve uzun ömürlü tedavi planlarının oluşturulması hedeflenmektedir.