Bir ekonominin üretiminin nispeten düşük verimli sektörlerden yüksek verimli sektörlere evrilmesini ve böylece ekonominin üretkenliğini arttırmayı ifade eden yapısal dönüşüm, literatürde ekonomik büyüme ve kalkınmanın en önemli belirleyicilerinden biri olarak yer almaktadır. 2000’li yıllardan sonra ise, özellikle 2012 yılındaki Rio+20 konferansı ve 2015 yılında 190’dan fazla ülkenin imzaladığı Paris anlaşması ile, yeşil ekonomi, yeşil ve kapsayıcı büyüme ve sürdürülebilir kalkınma kavramları iktisat literatürünün en önemli ve en çok tartışılan konuları haline gelmiştir. Nitekim, Türkiye’de hem Rio+20 konferansı için ciddi hazırlıklar yapmış, hem de Paris anlaşmasını imzalamıştır. Bu gelişmelerin akabinde, ekonominin gelişmesi ve kalkınması sürecinde, verimliliği arttırmanın yanı sıra, yeterli/nitelikli istihdam ve kadınların işgücüne katılımı, yoksulluğun azaltılması, gelir ve servetin bireyler arasında adil dağılımı ve de çevresel duyarlılık kavramları da büyüme ve verimlilik artışları kadar önemli hale gelmiştir. Bu çalışmanın amacı, 2000 yılından bugüne Türkiye’de meydana gelen yapısal dönüşümü ekonomik, sürdürülebilirlik ve kapsayıcılık açısından analiz etmektir. Bu amaç doğrultusunda öncellikle kavramsal çerçeve çizilecek, daha sonra ise yapısal dönüşümün temelini oluşturan çeşitli ekonomik ve sosyal veriler sürdürülebilirlik ve kapsayıcılık çerçevesinde değerlendirilerek Türkiye’nin görece güçlü ve zayıf yanları ortaya konulacak ve son olarak Türkiye’nin bu dönüşümü ile ilgili politika önerileri yapılacaktır.