Kedi ve köpeklerde klinik beslenme, iç hastalıkların yönetiminde yalnızca destekleyici değil, tedavinin ayrılmaz bir unsuru olarak kabul edilmektedir. Malnütrisyon; komplikasyon oranlarını artırmakta, iyileşmeyi geciktirmekte ve mortaliteyi yükseltmektedir. Özellikle kritik bakıma muhtaç hastalarnda erken dönemde başlanan enteral beslenme, gastrointestinal bütünlüğü koruyarak immün yanıtı desteklerken, parenteral beslenme ise gastrointestinal fonksiyonların yetersiz olduğu durumlarda hayati önem taşır. Gastrointestinal hastalıklarda eliminasyon diyetleri, hidrolize proteinler ve prebiyotik-probiyotik destekleri öne çıkarken; karaciğer hastalıklarında kontrollü fakat kaliteli protein, MCT yağları, vitamin ve antioksidan takviyeleri ile bakır kısıtlaması önerilmektedir. Kronik böbrek hastalığında fosfor kısıtlaması, yüksek biyolojik değerli proteinler, omega-3 yağ asitleri ve antioksidanlar prognozu iyiye götürür. Kardiyak hastalıklarda orta düzey sodyum kısıtlaması, taurin, L-karnitin ve omega-3 desteği önemlidir. Onkolojik hastalıklarda düşük karbonhidrat, yüksek yağ ve kaliteli protein içeren diyetler ile omega-3 yağ asitleri ve arginin desteği kaşeksiyi yavaşlatır. Endokrin hastalıklarda ise diyabetli kedilerde düşük karbonhidrat-yüksek protein, köpeklerde lifli diyetler; obezitede enerji kısıtlaması; tiroid bozukluklarında metabolik duruma uygun özel diyetler tercih edilmektedir. Klinik beslenme; hastalık seyrini yavaşlatan, komplikasyonları azaltan ve yaşam kalitesini artıran temel bir tedavi aracıdı sayılabilir. Güncel literatür, beslenme stratejilerinin farmakolojik tedavi kadar kritik olduğunu güçlü bir şekilde ortaya koymaktadır.