Lens, sinir ve damar içermeyen, saydam ve bikonveks bir yapıdır. Işığı kırarak retina üzerine odaklar; %65 su, %34 protein içerir. Yaşla birlikte çözünmeyen proteinler artar, bu da katarakt gelişimine katkı sağlar. Katarakt, lensin saydamlığını kaybetmesiyle oluşur; genetik, travma, diyabet, toksin, radyasyon ve elektrik gibi faktörlerle ilişkilidir. Kataraktlar etiyoloji, yaş, konum ve evreye göre sınıflandırılır. Tanıda oftalmik muayene, pupilla dilatasyonu ve B-mod ultrasonografi kullanılır; ultrasonografide lensin ekojenitesi artmış ve şişkin görünümde olur. Katarakt tedavisinde medikal yöntemler sınırlı etki gösterir; atropinle pupil dilatasyonu sağlanabilir, antioksidanlar hastalığın ilerlemesini yavaşlatabilir. Cerrahi tedavi ise daha etkilidir ve fakoemülsifikasyon, diskizyon-aspirasyon, ekstrakapsüler ve intrakapsüler ekstraksiyon gibi teknikleri içerir. Fakoemülsifikasyon, ultrasonla lensin parçalanarak aspire edildiği, minimal invaziv ve yüksek başarı oranına sahip bir yöntemdir. İntrakapsüler ekstraksiyonda lens kapsülü bozulmadan çıkarılır; retina dekolmanı riski nedeniyle vitrektomi veya intraoküler implant uygulanabilir. Cerrahi sonrası oluşan hipermetropiyi düzeltmek için intraoküler lensler (PMMA, silikon, akrilik) kullanılır; katlanabilir lensler daha az inflamasyon oluşturur ve cerrahi kolaylık sağlar.