Bu çalışmada Türkiye’de yerel yönetimlerin tarihsel gelişimi bağlamında uygulanan politikalar doğrultusunda yerelleşme eğilimi değerlendirilmiştir. Cumhuriyet dönemi yerel yönetimlerin kurumsallaşması açısından önemli gelişmeleri ortaya koymuş, reform bağlamında keskin dönüşümler 1982 Anayasasının yürürlüğe girmesiyle yaşanmıştır. 2000 yılı sonrasında yapılan reformlar kapsamında uzun yıllardır uygulanan ama güncel ihtiyaçlara cevap veremeyen yasalar değiştirilmiştir. Özellikle 2000 yılı sonrası yaşanan dönüşüme odaklanan bu çalışmada literatür taramasından faydalanılmış ve mevzuat incelenmiştir. Kurumsal yapının gelişimi ve özelliklerinin reform kavramı bağlamında incelendiği bir değerlendirme çalışmasıdır.  Yerel yönetimler konusunda Cumhuriyet dönemi boyunca yavaş ilerleyen ve ihtiyaçlara cevap veremeyen dönüşüm 1980’li yıllarda farklı bir boyut kazanmış ve büyük yerleşim yerleri için farklı uygulamalar hayata geçirilmiştir. Avrupa Birliği uyum çalışmaları da 2000 yılı sonrasında dönüşümü hızlandıran bir etki yapmıştır. 2004 ve 2005 yıllarında yenilenen mevzuat ile uygulama sorunları ortadan kaldırılmaya çalışılmış, 2012 yılında yapılan düzenleme ülke genelinde il bazında farklı iki yerel yönetim uygulamasını ortaya çıkarmıştır.