Resimler, çocukların gelişim süreçlerinin, bireysel yeteneklerinin ve iç dünyalarının somut bir yansıması olmanın yanı sıra, aynı zamanda onlar için psikolojik bir rahatlama aracı niteliği taşımaktadır. Çalışmada çocukların çizgisel gelişim evreleri doğrultusunda şema öncesi (4–7 yaş) ve şematik (7–9 yaş) dönemlerde ortaya koydukları renk, çizgi, şekil ve desenlerin kumaş tasarımlarına uyarlanması ve bu kumaş tasarımları kullanılarak kız ve erkek çocuklarına yönelik giysi koleksiyonlarının oluşturulması amaçlanmıştır

Günümüzde çocuk giyimi sektöründe yer alan hazır giyim ürünlerinde, tasarımlar genellikle yetişkin bakış açısıyla ve kalıplaşmış temalarla hazırlanmaktadır. Bu durum, çocukların hayal gücüyle oluşturdukları bireysel çizimlerin görmezden gelinmesine ve çocukların giysilerle kurdukları duygusal bağın sınırlı kalmasına neden olmaktadır. Bu çalışma, çocukların yapmış olduğu çizimleri kendi giysilerinde görmelerinin, onların özgüven gelişimine, yaratıcılıklarına ve sanatsal farkındalıklarına katkı sağlayabileceğini ortaya koymaktadır.

Çalışma kapsamında, çizgi gelişim evrelerine uygun olarak şema öncesi (4-7 yaş) ve şematik (7-9 yaş) dönemdeki çocuklara resmedebilecekleri bir hikâye konusu pedagog eşliğinde hazırlanmıştır. Konunun çocuklar tarafından resimle ifade edilebilmesi amacıyla, şema öncesi dönem (4-7 yaş) için Adana ili Seyhan ilçesindeki Gülen Yüzler Anaokulu’nda; şematik dönem (7-9 yaş) için ise Adnan Menderes İlköğretim Okulu’nda uygulama yapılmıştır. Öğrenci resimleri toplanıp analiz edilmiş ve her resimdeki renk, çizgi, şekil, desen ve anlatımsallık değerlendirilmiş ve bulgular pasta grafikleriyle sunularak yorumlanmıştır.

Çalışma sonucunda, çocukların çizim becerilerinin yalnızca estetik bir ifade biçimi olmadığı, aynı zamanda bilişsel ve motor gelişimleriyle doğrudan ilişkili olduğu belirlenmiştir. Yapılan resimler çocukların içinde bulundukları gelişim döneminin özellikleriyle paralellik gösterdiği söylenebilir. Bu bağlamda, araştırma çocuk çizim ve resimlerinin moda ve tekstil tasarımında estetik, yaratıcı ve duygusal bir dil oluşturmak açısından güçlü bir kaynak olduğunu ortaya koymuş; aynı zamanda çocuk merkezli tasarım anlayışının gelişmesine önemli katkılar sağlamıştır.