Subaraknoid kanama (SAK), beyin ve omuriliği çevreleyen subaraknoid aralığa kan sızması ile karakterize, yüksek oranda morbidite ve mortaliteye neden olan nörolojik acillerden biridir. SAK, tüm inme olgularının yaklaşık %5’ini oluşturmakta olup, yıllık insidansın 100.000 kişi başına 7,2–10,5 vaka arasında değiştiği bildirilmektedir. SAK’ın en yaygın nedeni intrakraniyal damarlarda oluşan anevrizmal dilatasyonların rüptüre olmasıdır. SAK, acil bir durum olarak, ani başlangıçlı baş ağrısı ile kendini gösterir. Serebral anjiyografi, SAK tanısı için altın standart olarak kabul edilmektedir. Son yıllarda tedavi yaklaşımı açık cerrahi ve endovasküler tedavidir. SAK sonrası uygulanan cerrahi tedavinin amacı; SAK’a yol açan etkeni ortadan kaldırmak ve subaraknoid mesafedeki kanı temizlemektir. SAK sonrası klinik izlem sırasında sistemik ve nörolojik komplikasyonlar ortaya çıkabilmektedir. Başlıca komplikasyonlar; yeniden kanama, kafa içi basınç artışı (KİB), hidrosefali, serebral vazospazm ve gecikmiş serebral iskemi (GSİ), epileptik nöbetler, kardiyovasküler ve pulmoner sisteme ilişkin ikincil komplikasyonlar ile nöroendokrin yanıt bozuklukları, metabolik düzensizlikler ve çeşitli elektrolit bozuklukları şeklinde sıralanmaktadır. SAK hastalarına, multidisipliner bir ekip tarafından özel bir nöroyoğun bakım ünitesinde bakım sağlanmalıdır. SAK hastalarının yoğun bakım gereksinimleri ve uzun dönem sakatlık göz önünde bulundurulduğunda, en iyi klinik sonuçların elde edilebilmesi için koordineli ve uzman hemşirelik bakımının kritik öneme sahip olduğu vurgulanmaktadır. Bu bölümde, SAK’lı hastalarda görülen komplikasyonlar güncel literatür ışığında ele alınacak; komplikasyon yönetimi, klinik izlem ve hemşirelik bakımına ilişkin kanıta dayalı uygulamalar ayrıntılı olarak sunulacaktır.