Nöroşirürji, anatomik yapıların karmaşıklığı ve gelişmiş teknolojiye ihtiyaç duyulmasına bağlı olarak yüksek komplikasyon riskine sahip tıp uzmanlık dalıdır[1]. Bundan dolayı komplikasyonların erken teşhis edilmesi, önlenmesi ve tedavi edilmesi hemşirelik bakımının temel noktalarını oluşturmaktadır. Komplikasyonlar; ameliyat içi, ameliyatın hemen sonrası ve ameliyattan bir süre sonraki dönemlere göre sınıflandırılmaktadır; komplikasyonlar yapılan cerrahi işlemenin özellikleri, anestezi, sistemik durum ya da hemşirelik süreci gibi özelliklere bağlı olarak değişkenlikler göstermektedir. Risk değerlendirmeleri, hastaya özgü etkenler, cerrahi işleme dair özellikler ile bakım kalitesinin etkileşimi ile belirlenmektedir. Modern hemşirelik yaklaşımda hemşire; ameliyat öncesine dair bilgilendirme ve hazırlıktan ameliyat sürecindeki sterilite, konumlandırma ile kan akışı, kan basıncı ve oksijen iletimi dinamiklerini ölçme ve değerlendirmeye; ameliyattan sonra yaşam bulgularını izlemeye; nörolojik takibe; yara bakımı ve drenajına; ağrının şiddetini azaltma ve yönetme süreci ile hastanın en kısa sürede ayağa kalkmasına kadar bütün süreçlerde aktif olarak yer almakta ve ERAS (Ameliyat Sonrası İyileşmeyi Hızlandıran Protokoller) gibi kanıta dayalı bakım yaklaşımının uygulanmasında vazgeçilmez bir rol üstlenmektedir[2]. Ameliyattan sonraki süreçte nörolojik bozukluklar, solunum ve dolaşım sorunları, enfeksiyonlar, beyin omuriliğinden sıvı sızıntıları, psikolojik sekel ve elektrolit dengesizlikler benzeri komplikasyonlar, sağlık çalışanı tarafından sistematik takip etme, steril teknikler uygulanması, teknolojik izleme araçlarından aktif yararlanma ve ekip çalışmasıyla yönetilmektedir. Söz konusu süreçte, disiplinler arası ortak çalışma ve hastanın güvenliğini önceleyen yaklaşım, komplikasyonların önlenmesi ve tedavinin başarıya ulaşmasında çok mühim bir rol oynamaktadır.