Bu çalışma, 21. yüzyıl okul yönetiminde mali sürdürülebilirlik ve kaynak yaratma stratejilerini kuramsal ve uygulamalı boyutlarıyla incelemektedir. Eğitim, bilgi ekonomisinin merkezinde yer alan bir kamu hizmeti olarak yalnızca bireysel bir hak değil; ekonomik büyüme, toplumsal adalet ve demokratik istikrarın temel belirleyicisi hâline gelmiştir. Bu bağlamda mali sürdürülebilirlik, yalnızca gelir–gider dengesini koruma değil; aynı zamanda kaynak çeşitlendirme, dijital şeffaflık, paydaş katılımı ve etik yönetişim ilkelerini bütünleştiren bir kurumsal kapasite göstergesidir.
Araştırma, eğitim finansmanının tarihsel evrimini kamu finansmanı, insan sermayesi, neoliberal ve sosyal yatırım modelleri çerçevesinde tartışmakta; bu modellerden hareketle “karma denge modeli”ni önermektedir. Türkiye’deki eğitim finansmanı sistemi, 5018 sayılı Kanun’un getirdiği merkeziyetçi yapıyla tanımlanmakta; bu durum okul bazlı mali özerkliği sınırlamaktadır. Ancak Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli (TYMM, 2023), okul yöneticilerini mali liderlik, kaynak çeşitlendirme ve toplumsal katılım ekseninde yeniden konumlandırarak bu yapısal sınırlılıkları aşmayı hedeflemektedir.
Sonuç olarak, mali sürdürülebilirlik yalnızca ekonomik bir zorunluluk değil; aynı zamanda pedagojik ve etik bir liderlik alanıdır. Okul yöneticileri, 21. yüzyılın değişen koşullarında mali kaynakları stratejik biçimde yöneten, dijital şeffaflığı sağlayan ve toplumsal güveni pekiştiren mali liderler olarak konumlanmalıdır. Çalışma, bu yönüyle Türkiye’nin eğitim sisteminde mali sürdürülebilirliğe ilişkin hem kuramsal hem de politika temelli yeni bir çerçeve sunmaktadır.