Bu makale, akıllı kent yaklaşımının kentlerde uygulanış biçimi ile neoliberal politikalar arasındaki derin bağı ve bu ilişkinin kent yaşamında nasıl somutlaştığına odaklanmaktadır. Akıllı kent yaklaşımı, geleneksel kent yönetim anlayışlarını ve politika oluşturma süreçlerini kökten değiştiren, teknolojiye ve veriye dayalı bir yönetim modelini temsil ederken, neoliberal politikalar, serbest piyasa ekonomisinin öne çıktığı, kamu hizmetlerinin özelleştirildiği ve düzenlemelerin gevşetildiği bir politika setini ifade etmektedir. Neoliberal bir perspektiften akıllı kent yaklaşımları, kentlerin ekonomik büyümesini ve yatırım çekmek amacıyla daha rekabetçi olmalarını teşvik etmektedir. Bu yaklaşım aynı zamanda kent yönetiminin rolünü yeniden tanımlamakta ve paydaşların daha etkin olduğu dolayısıyla özel sektörün öne çıktığı yönetişim modelini önermektedir. Ayrıca bu durum kent planlaması ve altyapı projelerinin finansmanına da yansımaktadır. Özel sektörün daha fazla katılımı ve yatırım teşvikleri, büyük ölçekli kentsel projelerin hayata geçirilmesini desteklemektedir. Ancak, bu politikaların eleştirileri arasında, kentsel yaşamın giderek kutuplaştığı ve neoliberal politikaların giderek artan bir mekânsal adaletsizlik yarattığı yer almaktadır. Akıllı kent yaklaşımında neoliberal politikaların uygulanması, özelleştirme, sosyal dışlanma, eşitsizlik ve mekânsal parçalanma gibi zararlı sonuçlara yol açabilmektedir.