Bu makale, Türkiye’nin İkinci Dünya Savaşı’nda tarafsızlığını ilan ettiği ve Ödünç Verme ve Kiralama Yasası kapsamında ABD ve İngiltere’den hibe ve yardımlar almaya başladığı 1941’li yıllardan 11 Mart 1947 tarihinde Dünya Bankası’na üye olana kadar geçen sürede karma planlı ekonomiden piyasa ekonomisine geçiş sürecini ve Dünya Bankası’na üyeliğini incelemektedir. İkinci Dünya Savaşı bitimine doğru 1944 yılında yapılandırılan Bretton Woods kuruluşları, dönemin ruhuna uygun şekilde, çoğulcu demokrasi, insan hakları, eşitlik ve özgürlük gibi politik kavramlar etrafında şekillenen klasik liberalizm üzerine yapılandırılmıştır. Böylelikle, Dünya Bankası ve IMF piyasa ekonomisi ve serbest ticaretin tüm ülke ekonomilerinin çıkarlarına uygun olduğu savını yaymak ve uygulamak üzere hareket etmişlerdir. ABD tarafından Ödünç alma ve Kiralama Yasası kapsamında Türkiye’ye hibe edilen uçaklar ile girişimcilik krizi, Almanya’ya krom satışımız hususunda ABD ile yaşanan restleşmeler, çoğulcu demokrasiye geçiş, dernek kurma yasasında yaşanan değişiklik, 1946 İvedili Sanayileşme Planı’nın rafa kaldırılması 1946 develüasyonu, 1947 Yabancı Sermayeyi Teşvik düzenlemelerin başlangıcı gibi piyasa ekonomisine yönelik politika değişiklikleri söz konusudur. Böylece kamu mülkiyetine dayalı sanayileşme stratejisi devletçilikten, özel mülkiyet, özel müteşebbis ve yabancı yatırım teşvikine yönelik piyasa ekonomisine yönelen Türkiye Cumhuriyeti Devleti, 11 Mart 1947’de Uluslararası Yeniden Yapılandırma ve Kalkınma Bankası’na üye olmuştur.