Sokakların dinamik yapısı içerisinde şekillenen sokak lezzetleri, genellikle sokaklarda veya açık hava mekanlarında seyyar satıcılar, tezgahlar veya küçük dükkanlar aracılığıyla satılan, hızlı ve pratik bir şekilde tüketilebilen yiyecek ve içeceklerdir. Tarihi Antik Yunan dönemine dayanan bu lezzetler yoksul kesimin yeme-içme ihtiyacını karşılayan bir anlayıştan sosyal statü farketmeksizin geniş bir tüketici kitlesi tarafından benimsenen bir yemek kültürü haline gelmiştir. Günümüzde sokak lezzetleri, yalnızca bir yiyecek seçeneği olmanın ötesine geçerek istihdam sağlama, turizmi canlandırma ve turist ile yerel halk arasında iletişim kurma özelliklerine sahiptir. Ayrıca, gastronomik mirasın gelecek nesillere aktarılması ve hijyen ile sağlık standartlarının korunması gibi önemli görevleri de bulunmaktadır. Dünya’da sokak lezzetleri özellikle Asya ve Afrika kıtasındaki ülkelerin mutfak kültürünün vazgeçilmez bir unsurudur. Türkiye’de sokak lezzetleri ise her türlü yiyeceğin sokak lezzeti olarak değerlendirildiği ve mutfak kültürünün merkezde olmadığı ancak desteklediği bir yapıdadır. Bu bağlamda her ülke için sokak lezzetleri farklı anlamlar ifade etmektedir. Dolayısıyla sokak lezzetleri ile ilgili ulusal ve uluslararası literatürde de farklı araştırmalar yapılmaktadır. Ulusal literatürde genellikle destinasyonlara ait sokak lezzetlerinin incelendiği ve bireylerin sokak lezzetlerine bakış açılarının belirlendiği araştırmalar daha fazla yapılırken uluslararası literatürde sokak satıcılarının hijyen uygulamalarına ilişkin araştırmalar yoğunluktadır. Sonuç olarak sokak lezzetleri, ülkelerin gastronomi stratejilerinde ihmal edilmemesi gereken önemli bir alandır.