Oyuncu, yönetmen ve eğitmen kimliğiyle 20. yüzyılın en önemli tiyatro insanlarından biri olan Michael Chekhov, kendi adını alan oyunculuk tekniğiyle çağdaş oyunculara yeni ve dinamik bir oyunculuk yöntemi sunar. Moskova Sanat Tiyatrosu’nda uzun yıllar Stanislavksi ile çalışma olanağı bulan Chekhov, Stanislavski Sistemi’nden belirli yönlerde etkilense de oyuncunun kişiliğini değil yaratıcı bireyselliğini ön plana çıkaran yaklaşımıyla ‘Sistem’den ayrışır. Chekhov Tekniği, çağdaş oyunculuk çalışmalarına yeni bir yaklaşım getirmiş ve oyuncuların pratik olarak deneyimleyebileceği pek çok egzersiz kazandırmıştır. Chekhov, oyuncunun gündelik benliğinin ve gündelik koşullarının ötesine geçerek kendi yaratıcılığını ve özgünlüğü keşfetmesi için hayal gücünü eğitmesi gerektiğine inanır. Yaratıcı imgelem, pek çok soyut araç ve dinamik ilkeyle kendine özgü bir terminoloji geliştiren Chekhov Tekniğinde merkezi bir rol üstlenir. Bu çalışma, atmosfer, psikolojik jest, rahatlık-güzellik- form- bütünlük hissi, hayali beden, hayali merkez ve arketip gibi tekniğin diğer öğelerine değinmekle birlikte, yaratıcı imgelemin teknikteki rolü üstüne odaklanacak; diğer öğeler daha çok yaratıcı imgelem ile ilişkisi üzerinden ele alınacaktır.