Bu çalışmada Lee Strasberg’in geliştirdiği Metot Oyunculuğunun tarihsel gelişimini, pedagojik temellerini ve tiyatro katkıları ele almaktadır. Stanislavski’nin sisteminden beslenen ve Vakhtangov’un katkılarıyla şekillenen bu yaklaşım, Strasberg’in American Laboratory Theatre, Group Theatre ve Actors Studio’daki çalışmalarıyla kurumsallaşmıştır. Metot, oyuncunun bedenini ve zihnini bir enstrüman olarak kullanmasını öngörür; rahatlama, konsantrasyon, duyusal ve duygusal bellek gibi tekniklerle sahnede otantik bir gerçeklik yaratmayı hedefler. Bu yönüyle Strasberg’in mirası, 20. yüzyıl tiyatrosu ve sinemasında oyunculuğun doğallık, yaratıcılık ve içsel derinlik arayışına öncülük eden kalıcı bir pedagojik ve sanatsal vizyon sunmaktadır.