Dijitalleşme, sadece teknolojik yeniliklerin uygulanmasıyla sınırlı olmayıp, örgütlerin iş yapma tarzlarını, karar süreçlerini, değer üretim mantığını ve paydaş ilişkilerini kökten dönüştüren bir paradigma değişimini ifade etmektedir. Bu dönüşümün başarısı ise örgütlerin sahip oldukları kültürel değerler ve bu değerlerin değişime uyum kapasitesi ile yakından ilişkilidir. Zira örgüt kültürü, örgütlerin kimliğini, işleyiş biçimini ve üyeler arasında paylaşılan normları, inançları ve davranış kalıplarını yansıtan dinamik bir sistemdir. Kültür, örgütsel değişimin yönünü ve hızını belirleyen görünmez bir zemin olarak, dijitalleşmenin sadece teknik bir süreç olmaktan çıkıp stratejik bir yeniden yapılanmaya dönüşmesinde kritik rol üstlenmektedir. Dolayısıyla dijital dönüşüm, örgütsel düzeyde teknik altyapının ötesine geçen; kültürel değerler, çalışan katılımı ve paydaş iş birliklerini içeren kapsamlı bir stratejik yeniden yapılanma sürecini zorunlu kılmaktadır.

Dijital dönüşüm örgüt kültürünü hem dönüştürücü hem de aşındırıcı biçimlerde etkilemektedir. Başarı, örgütlerin teknik kapasiteyi kültürel değerlerle uyumlu hale getirebilme, çalışanların dijital yetkinliklerini güçlendirme ve güvene dayalı iş birliği kültürü oluşturma becerileri ile ilişkili görülmektedir. Bu nedenle dijital dönüşüm, teknolojik bir yenilikten ziyade, örgütün kültürel yeniden yapılanmasını zorunlu kılan kapsamlı bir stratejik yönetim süreci olarak değerlendirilmektedir.