Wilson rahatsızlığı, çocukluğun ileriki dönemlerinde ya da gençlerin erişkinlik süreçlerinde, hepatik, nörolojik, psikiyatrik bulgular ya da bahsi geçenlerin kombinasyonu biçiminde meydana gelen, otozomal resesif geçişli bir  rahatsızlıktır. 50 yaşın üzerinde nörolojik tutulumla başlangıç oldukça enderdir. Etkilenmiş olan bireylerin %40-60'ında başlangıç kliniği nörolojik bulgu şeklinde meydana gelmektedir.  Etyolojisi belirsiz karaciğer rahatsızlığı yaşayan her çocukta, bilhassa akraba evliliği mevcutsa Wilson hastalığı araştırılması gerekir. Özellikle çocuklarda erken teşhis; hiç değilse bile rahatsızlığın ilerlemesini engelleyerek yaşama şansı vermesine ya da normal bir yaşam sağlamasına yol açacaktır. Çocuk hastalarda az bakır içeren diyetle beraber, hayatları boyunca şelasyon ya da çinko tedavisi gerekmektedir. Son zamanlarda en çok çalışılıp araştırılan konulardan olan serbest radikaller ve antioksidanlar zamanla daha bir ehemmiyet kazanmıştır. Her şey normal olduğunda; canlı metabolizması sağlıklıyken, antioksidanlarla serbest radikaller dengededir. Fakat adı geçen denge; serbest radikallerin lehine değiştiğinde, oksidatif stresten sebepli rahatsızlıklara yatkınlık gözlenir. Bilhassa çevrenin kirliliği, alkolün ile sigaranın tüketimi, ormanların yanması, X-rays ile UV ışınları misali eksojen serbest radikal kaynaklarında gelen yükseliş, insanın vücudunda mevcut olan karbonhidratların, yağların, proteinlerin ile DNA’nın zarar görmesine sebep olarak oksidasyona sebep olabilir. Oksidatif stresle, antioksidan kapasitesini arttırılması durumunda baş edilebilir. Bu çalışmada; oksidatif stresin, wilson hastalığındaki rolü irdelenmektedir.