Bu çalışma, modernitenin aile kurumunu nasıl dönüştürdüğünü ve bu dönüşümün, seküler aile kuramları ile İslam’ın aile anlayışı arasındaki temel farklılıkları nasıl görünür kıldığını incelemektedir. Moderniteyle birlikte öne çıkan akılcılık, bireyselleşme, özgürlük ve tüketim kültürü gibi değerler, aileyi kutsal bir kurum olmaktan çıkararak bireysel rıza ve çıkar temelli sözleşmesel bir yapıya indirgemiştir. Sekülerleşme süreci, aile kurumunu toplumsal dayanışma, ahlâkî sorumluluk ve ilahî referanslardan uzaklaştırarak geçici, pragmatik ve hak merkezli bir yapıya dönüştürmüştür. Buna karşılık İslam düşüncesi, aileyi yalnızca biyolojik ya da hukuki bir birliktelik olarak değil; ilahî irade, ahlâk ve sorumluluk temelleri üzerine kurulu kutsal bir kurum olarak tanımlar. Kur’an ve Sünnet’e dayanan bu yaklaşımda aile, birey ile toplum arasındaki dengeyi koruyan, sevgi, merhamet ve adalet ilkeleriyle şekillenen bütüncül bir sistemdir. Çalışma, iki paradigma arasındaki farkların yüzeysel toplumsal uygulamaların ötesinde, derin ontolojik ve epistemolojik temellere dayandığını ortaya koymaktadır. Sonuç olarak, İslam’ın sorumluluk merkezli aile anlayışı, modern seküler yaklaşımların bireyci yönelimlerine karşı, toplumsal bütünlüğün ve değer sürekliliğinin korunması açısından alternatif bir model sunmaktadır.