Geçmişten günümüze teknolojik gelişmelerle birlikte yönetim bilimleri alanı bu gelişmelerden etkilenerek değişmiştir. Özellikle dijitalleşme süreci ile birlikte iletişim teknolojilerinde yaşanan gelişmeler birçok kavramın yeniden sorgulanmasını ve yeniden tanımlanmasını gerekli kılmıştır. Çünkü dijital dönüşüm sadece iş yapma biçimimizi değil, aynı zamanda yönetim biliminin temel değerlerini ve etik anlayışını da derinden etkilemektedir.

Geleneksel ahlak sistemleri, iyi ya da kötü ne olduğuna göre kararlar almakta; etik ise insan odaklı kararlar alarak ve sorumluluk bilinciyle hareket etmektedir. Bugün dijitalleşme ile birlikte kararlar daha çok veri, algoritma ve yapay zekâ destekli karar alma süreçleri şeklinde evrilmektedir. Bu durum, yönetim bilimi alanında karar alıcıların karar alma süreçlerinin farklı bir zeminde gerçekleştiğini bize göstermektedir. Dolayısıyla bu durum, yönetim bilimleri alanı üzerindeki etkileri ve ortaya çıkan yeni paradigmaların organizasyonlar için doğurduğu fırsat ve riskleri değerlendirmeyi önemli kılmaktadır.

Bu çalışma, ahlak, etik ve dijital etik kavramlarının ne olduğunu ortaya koyan ve aralarındaki ilişkiyi irdeleyerek dijitalleşmeyle ortaya çıkan etik dönüşümün yönetim bilimlerine yansımalarını analiz etmeyi amaçlamaktadır. Çünkü geleneksel ahlaki değerlerden sistematik etik anlayışına ve oradan dijital etkiye uzanan süreçte yönetim bilimi de yapısal ve kavramsal olarak bir dönüşüm yaşamaktadır.

Çalışmada bu paradigma değişiminin, yönetim yaklaşımlarının temel ilkeleri, karar alma süreçleri ve yöneticinin sorumluluk anlayışı üzerindeki etkileri tartışılmaktadır. Sonuç olarak dijitalleşme, yönetim etiğinin yalnızca teknik bir konu değil, aynı zamanda dijital sorumluluk ve toplumsal güven temeline dayanan bir etik anlayışı gerektirdiğini vurgulamaktadır.