Avrupa Birliği (AB), ekonomik bütünleşmenin derinleşmesiyle birlikte vergilendirme politikalarında kapsamlı düzenlemelere yönelmiştir. Vergilendirme, üye ülkelerin mali egemenliğinin temel bir unsuru olmakla beraber, tek pazarın etkin işleyişi ve rekabetin korunması amacıyla AB düzeyinde uyumlaştırma gerekliliği doğmuştur. Bu makalede, AB’nin vergi politikaları ile yasama süreçleri arasındaki ilişki, özellikle egemenlik tartışmaları ve uyumlaştırma çabaları çerçevesinde ele alınmaktadır. Öncelikle, vergi, egemenlik ve vatandaşlık arasındaki ilişki kuramsal olarak incelenmiş; ardından AB’de yasama süreçlerinin işleyişi ile vergi alanında karar alma mekanizmaları değerlendirilmiştir. Çalışmanın bulgularına göre, dolaylı vergilerde (özellikle Katma Değer Vergisi) uyumlaştırma girişimleri görece başarılı olurken, dolaysız vergilerde (gelir ve kurumlar vergileri) oybirliği şartı ve ulusal çıkarların önceliği nedeniyle ilerleme sınırlı kalmıştır. Sonuç olarak, AB’nin vergi politikalarında üye devletlerin mali egemenliği ile ortak pazarın işleyişi arasındaki denge arayışı hem entegrasyon sürecinin sınırlarını hem de gelecekte yapılması gereken reformların gerekliliğini ortaya koymaktadır.