Bu çalışma, 21. yüzyılda hız kazanan ulusötesi göç hareketlerinin siyasal ideolojiler üzerindeki dönüştürücü etkisini, özellikle popülist ideolojilerin yükselişi ekseninde kuramsal bir çerçevede ele almaktadır. Savaşlar, çevresel felaketler, ekonomik eşitsizlikler ve otoriter yönetim baskıları gibi çok katmanlı dinamiklerin tetiklediği göç, yalnızca demografik ve sosyoekonomik sonuçlar üretmekle kalmamakta; aynı zamanda siyasal söylemlerin yeniden yapılandığı ve ideolojik kutuplaşmaların derinleştiği bir zemin oluşturmaktadır. Popülizm, “halk” ile “elitler” arasındaki karşıtlığa dayalı söylemsel bir mantık üzerinden siyaseti kutuplaştırabilen bir yaklaşım olarak hem sağ hem sol yelpazede görünebilse de, özellikle sağ popülizmin yükselişiyle birlikte göçmen karşıtı söylemlerin belirgin biçimde yoğunlaştığı gözlenmektedir. Bu bağlamda göçmenler; ekonomik yük, güvenlik tehdidi ya da ulusal kimliğe yönelik kültürel bir risk olarak tasvir edilmekte, “biz” ve “onlar” ayrımı üzerinden dışlayıcı yurttaşlık anlayışları meşrulaştırılmaktadır. Çalışmanın temel amacı, ulusötesi göç olgusunun popülist ideolojilerin yükselişinde nasıl bir işlev gördüğünü ve popülist söylem tarafından hangi ideolojik unsurlarla araçsallaştırıldığını kuramsal düzeyde açıklamaktır. Bu amaç doğrultusunda temel araştırma sorusu, ulusötesi göçün popülist siyasal söylemde nasıl bir araçsallaştırma sürecine tabi tutulduğu olarak formüle edilmiştir. Çalışma, nitel bir kuramsal analiz yaklaşımı benimsemekte; halk-elit dikotomisi, tehdit algısı, ulusal kimlik inşası ve dışlayıcı yurttaşlık ekseninde popülizm-göç ilişkisinin kavramsal haritasını çıkarmayı hedeflemektedir. Ayrıca literatürde sıklıkla ampirik ülke/parti örneklerine odaklanan çalışmaların ötesine geçerek, ulusötesi göç ile popülist ideolojilerin etkileşimini teorik bir zeminde tartışmayı amaçlamaktadır.