Bu kitap bölümü, örgütlerde zamanla ortaya çıkan katılaşma (rigor mortis) eğilimlerini ele alarak, değişime karşı gösterilen dirençlerin nedenlerini ve bu dirençleri aşmak için izlenebilecek yolları bütüncül bir yaklaşımla incelemektedir. Katılık; çevresel sinyalleri göz ardı etme, rutin süreçlerde ısrarcı olma ve esnekliğin kaybedilmesiyle ortaya çıkar. Bu durumun sürdürülebilirliğe zarar verdiği, rekabet avantajını zayıflattığı ve örgütleri çevresel uyumsuzluğa sürüklediği vurgulanmaktadır. Çalışmada, değişim ve dönüşüm kavramları arasındaki farklar açıklanarak; stratejik planlama, liderlik, örgüt kültürü ve öğrenme kapasitesi gibi faktörlerin çevikliğe geçişteki rolü tartışılmıştır. Çevresel analiz, kıyaslama, süreç yenileme ve değişim mühendisliği gibi modern yönetim araçlarının, örgütleri yeniden yapılandırmada nasıl kullanılabileceği örneklerle gösterilmiştir. Özellikle liderlik desteği, çalışanların sürece aktif bir şekilde katılımı ve esnek örgüt yapılarıyla desteklenen çevik örgüt modeline geçmenin ne kadar önemli olduğuna değinilmiştir. Son bölümde ise, örgütlerin katılıktan çevikliğe geçmeleri için uygulanabilecek bir yol haritası sunulmuş ve sürecin nasıl daha iyi yönetilebileceği üzerinde durulmuştur. Bu yönüyle bölüm, akademik bir kaynak olmanın yanında uygulayıcılar için de önemli bir rehber niteliği taşımaktadır.