Bu çalışma, dijital dönüşümün kriz yönetimi süreçleri üzerindeki etkilerini teorik ve uygulamalı açıdan incelemektedir. Bilgi teknolojilerinin hızla gelişmesiyle birlikte kriz yönetimi anlayışı, fiziksel tehditlerden dijital tehditlere doğru genişlemiştir. Dijital dönüşüm; büyük veri, yapay zekâ, nesnelerin interneti ve bulut bilişim gibi teknolojiler aracılığıyla krizlerin erken tespiti, hızlı müdahalesi ve etkili iyileştirilmesi süreçlerinde kritik bir rol oynamaktadır. Aslan (2021b) modeline dayanan bu çalışma, kriz yönetiminin dört aşamasını (kriz öncesi hazırlık, kriz anında müdahale, kriz sonrası iyileştirme ve öğrenme–önleme) dijital dönüşüm araçlarıyla ilişkilendirerek kapsamlı bir çerçeve sunmaktadır. Bulgular, dijital teknolojilerin yalnızca operasyonel etkinliği artırmakla kalmayıp, aynı zamanda stratejik çeviklik, kurumsal öğrenme ve dayanıklılık açısından da önemli katkılar sunduğunu göstermektedir. Çalışma, teknik, organizasyonel, etik ve ekonomik zorluklara rağmen dijital dönüşümün kriz yönetiminde bir lüks değil, sürdürülebilirlik açısından stratejik bir gereklilik olduğunu vurgulamaktadır.