Günümüzde biyolojik çeşitliliğin korunması, sürdürülebilir kullanımının sağlanması ve bu çeşitlilikten doğan genetik kaynakların adil ve eşit paylaşımı gibi konular hem çevre bilimi hem de uluslararası hukuk açısından büyük önem taşımaktadır. Bu bağlamda “biyokorsanlık” (biyokaçakçılık) olarak adlandırılan ve bazen etik ve hukuki açıdan tartışmalı olabilen uygulamalar, biyolojik çeşitliliğe ilişkin potansiyellerin sömürülmesi olarak görülmektedir. Bu bölümde; biyolojik çeşitlilik ile biyokorsanlık arasındaki ilişki hem kavramsal hem de örnekler üzerinden incelenmekte, uluslararası hukuki çerçeve (Biyolojik Çeşitlilik Sözleşmesi ve Nagoya Protokolü) ilgili ülkeler düzeyinde irdelemektedir. Oldukça zengin bir biyolojik çeşitliliğe sahip olmasına rağmen, Türkiye’de adli makamlara yansımış biyokorsanlık vakalarının azlığı, aslında sorunun başka boyutlarının da var olduğuna işaret etmektedir.  Türkiye özelinde ve dünya ölçeğinde biyokorsanlık örnekleri verilerek, bu süreçlerin ekonomik, sosyal ve ekolojik etkileri ele alınmakta, politika ve uygulamaya yönelik öneriler sunulmaktadır.