Bu çalışma, klasik planlama yaklaşımlarının belirsizlik ortamlarında yetersiz kaldığı günümüz yönetim anlayışında, planlama yerine seçenekler sunma yaklaşımının artan önemini ele almaktadır. Geleneksel planlamaya dayalı modeller, sabit hedefler ve tekil stratejiler üzerinden hareket ederken, dinamik çevresel koşullarda bu yapıların esnekliğinin sınırlı kaldığı görülmektedir. Bu bağlamda Mintzberg’in kasıtlı ve kendiliğinden gelişen strateji ayrımı, Simon’un sınırlı rasyonellik kuramı ve Kahneman ile Tversky’nin sezgisel karar alma modelleri, alternatif stratejik yolların geliştirilmesine yönelik teorik bir temel sunmaktadır. Stratejik çeviklik, liderlik birliği, kaynakların yeniden yapılandırılması ve çevresel duyarlılığın artırılması gibi unsurlar, seçenek üretme kabiliyetinin kurumsal başarı üzerindeki etkisini ortaya koymaktadır. Amazon’un “İki Yönlü Kapılar” stratejisi, Toyota’nın Kaizen kültürü ve COVID-19 döneminde senaryo bazlı yönetişim uygulamaları gibi örnekler üzerinden, uygulama düzeyinde bu yaklaşımın nasıl hayata geçirildiği incelenmiştir. Sonuç olarak, bu yaklaşım sadece bir yöntemsel esneklik değil, aynı zamanda örgütsel öğrenmeyi, katılımcılığı ve stratejik uyumu teşvik eden yapısal bir dönüşüm önerisidir. Çalışma, gelecekte farklı sektörlerde bu yaklaşımın kullanımına dair karşılaştırmalı ampirik araştırmalar yapılmasını önermektedir. Yönetimde seçenekler sunmak, planlamanın ötesine geçen, çevik ve kapsayıcı bir karar alma paradigması olarak değerlendirilmektedir.